باتو... بی تو...

با تو، باران بهاری‏ ام را پایانی نیست

بی‏ تو، پرنده ه‏ای آشیان گم‏ کرده در جاده‏ های پاییزم.

تو که هستی، پنجره، با بال‏هایی گشوده از آفتاب، باغچه را مرور می‏کند. 

با تو، نفس‏های مادرانه، معنا دارد.

آجر به آجر، ساخته می‏شوم؛ وقتی دست‏های کوچکت، موسیقی مهربان عشق را به ترنم می‏ آیند.
بی‏ تو، شکوه جهان، ویرانه‏ای است مسکوت و بی‏ هیاهو.

می‏ ستایمت که رونق کوچه‏ های سردسیر وجودم هستی.

پرهامم تو معنای عشق من به مجید را کامل کردی.

تو مادر بودن را به من هدیه کردی و به من آموختی که چگونه مادر باشم.

دوستت دارم و با هر نفست زنده ام و زندگی میکنم.