بهار، جلوه گاه پروردگار

با رسیدن بهار، طبیعت ردای سبز بر تن می کند. چکاوک ها، هزار دستان و قمریان،

نغمه ها و سرودهای فرح

بخش و تازه سرمی دهند و انسان ها را به مهرورزی، گره گشایی

و هم گرایی فرا می خوانند.

بهار، پیام آور

عشق و رویش است و موسم سرور و آشتی و به همین خاطر است که خواستنی است

و با آمدنش دل ها سرشار از

سرور و جان ها معرفت می یابد.

بهار، پیام آور تعادل است و اینکه در سایه تعادل، زندگی زیبا می شود.

با دیدن بهار، رحمت و محبت

خداوند را به یاد می آوریم. در اینکه چشمه مهر ایزد همواره به سوی آدمیان و

همه موجودات،سرازیر است

و ما اگر او و نشانه هایش را فراموش کنیم،

او هرگز ما را فراموش نمی کند و با دگرگونی فصل ها نیز به

جلوه گری قدرت بی پایانش می پردازد تا شاید دلی به یاد او افتد و

به شوق او بتپد و بر اثر تماشای

جلوه هایش، اشک شوق از چشمی جاری شود.