روزهای مادرانه من

      

خداحافظ جیجی نازنین پرهام

شیطون بلای من بالاخره روزی رو دیدم که دست از اون جیجی نازنینت کشیدی و منو از بیدار شدنای نصفه شبت و وقت و بی وقت جیجی خواستنت نجات دادی البته خیلی راحتتر از اونی که فکرشو میکردیم با شرایط جدیدت کنار اومدی   من کشته مرده این صبوریهاتم .

درد دل مادرانه

 

این روزهای من پر شده از نگرانی.بیشتر نگرانی از حال و روز خودم و تو که اکثر مواقع اون باز هم با نگرانی سپری میشه.بعضی مواقع خوشحال و خرسند و بالنده از تربیتی که روی شما انجام دادم و بعضی مواقع نا امید و غمگین از بی تربیتی های روزمره تو بعضی از روزا سرخوش داشتن پسر کوچولوی ناز و ذوست داشتنی و بعضی روزها گریون و در مانده و شکست خورده از دست یه پسر 22 ماههخلاصه خودمم موندم از حال و هوای این روزهای خودم.خلاصه ، کوچولوی شیطون تر از شیطون من با اینکه هر روز به آمار خرابکاریات اضافه میشه و بنده حقیر هم کاری جز حرص خوردن از دستم بر نمیاد هرشب و هر شب وقتی که خوابی و من به صورت خوشگل و معصومت نگاه میکنم فقط از خدا میخوام همیشه سلامت باشی و همینجوری شیطونی کنی که شیطنت هات هم برام شیرینه.

پسر بابا

 پسرم بزرگ شدی             لالایی هام یادت نره

چه قدر برات قصه بگم           دوباره خوابت ببره

  چقدر نوازشت کنم           تا تو به باور برسی

      این دو تا دستای منه          تو اون روزای بی کسی

            وقتی بابای قصه هات خم شده پیش روی تو     

           اگه چروک صورتم می بره آبروی تو

                      لالایی هام یادت نره          

           بذار برات قصه بگم دوباره خوابت ببره

                 از اون روزا که مشت من با دست تو وا نمی شد        

           تو خواب و بیداری تو هیچ کسی بابا نمی شد

                  اون که تو اوج خستگیش خنده رو لباش بودی        

          شب که به خونه می رسید سوار شونه هاش بودی

                 لالایی هام یادت نره         

            بذار برات قصه بگم دوباره خوابت ببره

        
                  لالا لالا گلکم لالایی کن دلبرکم        

                خواب پریشون نبینی ای غنچه بانمکم           
                                        
                  لالا لالا گلکم لالایی کن پسرکم      

    چشماتو گریون نبینم گریه نکن دردونکم

              لالایی هام یادت نره            

بذار برات قصه بگم دوباره خوابت ببره

         بابا اگه دلش پره از دست دنیا دلخوره     

       امون زندگیش تویی وقتی که غصه میخوره

..........

پرهام کوچولوی من

تمام کودکی های منی

وقتی شانه های کوچکت

پناهگاه استوار و روح پریشانم می شود!

لذت لمس پیکر معصوم تر از باران توست

که مرا وادار به دوست داشتن می کند

ودستهای کوچک فرشته گونه ات را بر صورت خراشیده ام می کشی

شرمسار می شوم

که تو پاداش کدامین عبادت به جای نیاورده ام هستی

اینگونه خوب و پاک و بزرگ...! 

دوستت دارم